Atlantis
Er is een wereld
die onontgonnen
nog te wachten ligt,
die ik verliet
in alle onschuld
en ontvankelijkheid,
ongeschonden,
waarin ik
woordeloos
kon groeien
waar ieder
ogenblik
ondeelbaar
de verwachting
droeg van
eeuwigheid
Er is de wereld
waar ik binnenging,
die me ontving
en waar ik
leerde spreken
in een nieuwe taal
die ik slechts
vaagweg kende
van hen
die waren
teruggekeerd.
Flow
is een woord dat een nieuwe betekenis heeft gekregen door het werk van de
Hongaar Mihaly Cziksentmihaly ("Flow: The psychology of
optimal experience", 1990). Uit het Engels vertaald spreken we van:
vloeien, stromen, toevloeien, golven, opkomen (bv: de vloed) enz.
Cskizentmihaly bedoelde ermee "de optimale ervaring": een situatie
waarin de aandacht vrijelijk geïnvesteerd wordt om een persoonlijk doel te
realiseren omdat er geen onrust of verwarring bestaat die de persoonlijkheid
stoort of bedreigt. In een dergelijke toestand worden zelfs
routinehandelingen (of het nu gaat om professionele arbeid, werk thuis of
vrije tijd) intentioneel en prettig. Bevindt men zich in zo'n toestand dan
beheerst men de geestelijke energie en handhaaft of verbetert men zelfs de
controle over het geweten.
De toestand zoals door Csikzentmihaly beschreven kan nog het best vergeleken worden met de staat waarin wij ons bevinden voor onze geboorte. We handelen vrijelijk, in het NU, nog onbelemmerd door welke conditionering dan ook. Daarna passen we ons aan, omdat we nu eenmaal sociale wezens zijn. Afhankelijk van die aanpassing zullen we ons al dan niet verder van onze "oorspronkelijke flow" verwijderen. Vaak zijn we die toestand 'vergeten', maar af en toe keren we terug, even staat de tijd stil, als we bv. volledig opgaan in een handeling, in uiterste, maar bevredigende concentratie, die enkel door onszelf werd opgelegd. Sommige spreekwoorden of zegswijzen drukken zo'n toestand of verlangen uit: "van zijn hobby zijn beroep maken", "de tijd vliegt voorbij", "hij/zij lijkt wel niet meer te bestaan", "ergens volledig in opgaan", enz.
De "kunst" bestaat erin om opnieuw die flow te ontdekken. "Opnieuw", inderdaad, want het is namelijk niet zo dat we deze toestand écht vergeten zijn. Hij is enkel verborgen of bedekt onder een dikke laag eelt. Eelt die nodig was/is als bescherming omdat we nu eenmaal niet graag gekwetst worden. Van bij het begin leren we ons immers aanpassen. Van bij de conceptie tot aan de geboorte leven we in een soort "paradijs": alles wat we nodig hebben wordt ons gegeven, zonder dat we er zelfs om moeten vragen. Na de geboorte stellen we langzaam vast dat de rollen worden omgedraaid. Slechts als we ons aanpassen krijgen we wat we nodig hebben. Als we geluk hebben gebeurt dit in een liefdevolle, koesterende omgeving, en krijgen we de kans ons volledig te ontwikkelen en te groeien. Hebben we minder geluk, dan rest ons enkel de zelfbescherming: bijna onbewust sluiten we onze kwetsbaarheid af, en aanpassing wordt dan "vereelting", "verharding": om te overleven planten we zelf het zaad van een uiterst hardnekkig onkruid dat al snel zijn overwoekerend proces begint. Vaak zijn we een leven lang bezig met het zoeken naar de juiste onkruidverdelger, en af en toe vinden we er eentje dat werkt. Af en toe bevinden we ons in zo'n begenadigd "flowmoment". Maar onkruid is taai, en geheel zuiver krijgen we onze aarde niet. Zo kan het verdelgingsproces opnieuw beginnen. Een vicieuze cirkel, zolang we niet beseffen dat we zelf de zaaier waren!
Maar flow is geen "onkruidverdelging". Zonder dat onkruid zouden we immers niet staan waar we nu staan. Maar we zijn ook geen baby's of kleuters meer. Waar we wel iets mee kunnen doen is dat NU. We gaan onder de wortels van het onkruid, onder de eelt, in de ruimte van die "verborgen" maar nog steeds vruchtbare aarde een plekje zoeken waar we in alle veiligheid zélf een ander zaadje kunnen planten dat geen bescherming meer zal zijn, wel de (weder)geboorte van onze oorspronkelijkheid. En daar zal het toeval of synchroniciteit ons bij helpen.
Wat hebben toeval en flow met elkaar te maken? We hebben toeval omschreven als "een voortdurend terugkerende en scheppende kracht, het weeft een (al dan niet herkenbaar) patroon, steeds opnieuw. Toeval maakt contact tussen de zichtbare (natuurlijke) en onzichtbare (bovennatuurlijke) wereld. Het is een welwillende uitnodiging, en is rustbrengend. Het zorgt voor nieuwe energie. Toeval is een krachtige katalysator waar je rustig en in volle overgave kan op vertrouwen." Voortdurend, terugkerend, scheppend: het lijkt wel de definitie van flow zoals hierboven beschreven. Zoals stromend water steeds hetzelfde lijkt als je ernaar kijkt, verandert het toch "voortdurend". Je kijkt nooit naar hetzelfde water, hoewel je op dezelfde plek blijft staan terwijl je kijkt. Zelfs bij "stilstaand" water is dat het geval. In wezen kijk je naar "niets", je kan het niet (be)-grijpen. Je kijkt naar het NU, je leeft in het NU, ook tijd kan je niet vatten, omdat die gewoonweg niet bestaat. Er is enkel de illusie van een tijdsbesef, dat hebben we zelf gecreëerd (Eckhart Tolle spreekt van de "kloktijd"). Daarom is het goed steeds op/in het NU te focussen, het Niets, waarin Alles zich openbaart, vloeit en stroomt, waar energie zich vrijelijk openbaart door onze intentie. Flow, creativiteit is onze natuurlijke staat, die ons, net zoals de navelstreng verbindt met de Muze > de Oer Bron, Moederschoot van al wat Is.
Het is mijn overtuiging dat we allen 1 uniek, uitzonderlijk talent hebben, ook al zijn we een 'manusje-van-alles' of 'creatieve 1000-poten'. We zijn hier om dat unieke talent te openbaren, te delen. Wie erin slaagt om die oer-verbinding te herstellen komt vanzelf uit op dat talent. Het is niets anders dan dat wat ons zo uniek maakt, onze bestaansreden, de intentie die in onze Ziel geprent staat, en voortdurend vraagt om zicht te verwerkelijken. Aan ons om die roeping gepast te beantwoorden > "Energy flows where intention goes ~ Coincidences create possibilities". Wat mij hierbij erg geholpen heeft: 1. het werk van Larry Ackerman, die vaststelde dat er, net zoals de unieke DNA code in ons bloed, in onze persoonlijkheid, ons karakter ook zo'n DNA te vinden is, en dat aantoont met een zeer eenvoudige oefening ("The Identity Code"), en 2. de roeping van die Al-Moeder-Muze waar ik niet aan kan weerstaan! Deze weg gaan kan betekenen dat je op een totaal andere bestemming uitkomt dan die welke je NU in gedachten hebt > wees klaar voor verrassingen of, nog beter: voor bevestiging van wat je al lang wist!
f.vercnocke
Ik wilde proeven
van dit oud verhaal
maar vond
een spoor
dat enkel
verder leidde
van de haven
waar ik ankerde
O,
dan gooi ik
alle trossen los,
verwelkom ik
de horizon,
de steven
pal gericht
op het
verdronken land.
Zo keer ik terug,
zonder een woord,
maar met
een nieuw verhaal.
b. vercnocke