Aangelanden

Wij zijn als aangelanden op het laatste uur,

de weg verloren,

net geboren,

alsof enkele klanken hier in woorden komen wonen,

alsof de winterbloemen sluiten en de zomer binnenlaten,

wij zijn als aangelanden,

vreemdelingen die slechts even komen

wandelen om van het strand te proeven terwijl de schuimkoppen nietsontziend de branding kussen,

wij zijn de aangelanden,

slechts even op bezoek,

om het ontplooien te verstrooien als asse over hoven van verdriet.

Wij zijn als aangelanden,

in ziel verbrande vluchtelingen,

verlangend,

toch weer klinkend met de stemmen van de mist,

wij zijn de aangelanden,

verzielde vlucht,

verheven boven wolken zullen wij de hemel zien, die hier hangt boven de aangelanden.

Voor Frank Boeijen, Haarlem, Stadsschouwburg, januari 2010    ©Boutman